27.02.2014

Garść kwiatków z Onetu.pl

Uwielbiam czytać komentarze na Onecie. Wiem, normalnemu człowiekowi może się to wydawać chore, ale nic na to nie poradzę. Przeglądanie onetowych kwiatków jest dla mnie czynnością bardzo odprężającą.
Natrafiłam wczoraj na artykuł o wdzięcznym tytule: Fryzjer odprawił z kwitkiem otyłą klientkę. "Popsuje mi pani fotel".
Jest w nim mowa o fryzjerze, który nie życzył sobie, by przychodziła do niego otyła klientka. Mężczyzna bał się o stan foteli fryzjerskich, które nie są odporne na tak duże obciążenia. Co ja, otyła myślę na ten temat? Właściwie nie potrafię tego skomentować. Jestem rozdarta. Z jednej strony uważam, że jest to przejaw dyskryminacji, bo ludzie są różni. O ile większość otyłych osób wyhodowało sobie tłuszcz na własne życzenie, o tyle mogą wśród nich znajdować się biedne, zahukane jednostki, które faktycznie mają lub miały jakiś poważny problem zdrowotny, który przyczynił się do wzrostu masy ciała. No dobrze, to jedna strona medalu. Jak wygląda druga? Cieszę się, iż zwraca się uwagę na ogromny problem otyłości. Że są osoby, które potrafią głośno powiedzieć, że nadmiar kilogramów jest zły. Przyjmijmy, iż fryzjer miał gówniane fotele. Okey, mogło tak być, ale nikt nie zaprojektowałby mebli niedostosowanych do ogółu ludzi. Żadnej firmie nie opłacałoby się wypuszczenie do sklepu towaru, który nie nadawałby się do użytkowania dla większości klientów. I teraz zasadnicze pytanie. Czy wszystko powinno dostosowywać się do możliwości użytkowania przez osoby monstrualnie ciężkie i czy nie jest to ułatwianie otyłym maślanego, przepełnionego kilogramami życia? A może przydałoby się trochę tę jakość życia pogorszyć, aby do grubego człowieka doszło to, że jeśli na własne życzenie wybiera drogę otyłości, to jego egzystencja będzie automatycznie utrudniona? I znowu nie potrafię powiedzieć co jest słuszniejsze. Nic nie jest czarno-białe.

(wiocha.pl)

(newsweek.pl)

Poniżej wklejam trochę komentarzy. Onetowcy jak zwykle pojechali po bandzie. Ich opinie są zazwyczaj przejaskrawione i totalnie skrajne - w końcu anonimowość robi swoje. Mimo, że nie powinno to być opiniotwórcze, to jednak warto otrzeźwić się tymi przykrymi zazwyczaj słowami. Często zdarza się, że otyłość po prostu innym przeszkadza. Gruby człowiek może sobie z tego nie zdawać sprawy, bo przecież żyje między ludźmi, korzysta z tych samych gabinetów, sklepów, autobusów, tramwajów itd., co szczupli ludzie i uczy się nie zwracania uwagi na pewne istotne dla innych (nie dla niego) niedogodności. Kiedy byłam prawie 30kg cięższa niż teraz, jechałam z moim Motywatorem na wycieczkę autobusem. Zwrócił mi on uwagę, że jest mu po prostu niewygodnie. Gniotę go, on czuje się stłoczony, ma mało miejsca. Obraziłam się wtedy. Nie dochodziło do mnie to, że winna jestem ja i moje kilogramy, a nie wąskie fotele, czy jego widzimisię. Przecież miał on prawo do wygodnego siedzenia i własnego miejsca, na które nie wylewa się część mojego tłuszczu. On musiał godzić się na podróżowanie z nadmiarem mojego cielska, a ja przez własny egoizm i zaślepienie nie potrafiłam przyznać mu racji. Przesadza - pomyślałam. Dużo czasu musiało upłynąć, abym zrozumiała, że nie przesadzał on lecz ja. Że miał do mnie tyle szacunku, iż nie tylko pomyślał swoje, ale i powiedział. Każdy grubas powinien od czasu do czasu usłyszeć coś takiego. Może po czasie by zrozumiał. Pozdrawiam!



Tu ważyłam jakieś 106kg. Pikuś w porównaniu z tym jak wyglądałam mniej więcej rok temu. A przecież już na tym zdjęciu jestem bardzo gruba. Mogłam się ogarnąć, byłoby mi łatwiej, ale wolałam zachowywać się jak tucznik. Teraz muszę 
swoje odpokutować - i dobrze. W końcu to normalna kolej rzeczy.

9 komentarzy:

  1. 106 kg na tym zdjęciu? ? ? jakim cudem? ? ? :O

    a co do notki, nie wiem, czy potrafię się ustosunkować. W komentarzach, które podałaś większość wspominała jedynie o osobach powyżej 100 kg, jednak wydaje mi się, że problem dotyczy również osób, które chociaż trochę odstają od normy, tj. pow. 70 kg. Nikt nie zaprzeczy, że inaczej są traktowani przez społeczeństwo. Nie zawsze i nie bezpośrednio, ale da się odczuć problem. Wiem to z autopsji. :)

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A widzisz, poruszyłaś bardzo ważną kwestię. Wygląd zależy od budowy ciała. Moja siostra (posiada moją budowę, podobny wzrost itd.), waży 70kg. Wygląda idealnie. Wręcz mogłaby przytyć. Znam dziewczynę, która waży tyle samo, ale jest niska i taka "kwadratowa", przez co pod względem wizualnym wydaje się bardzo gruba. Co do zdjęcia - 106, albo 108, nie pamiętam dokładnie. To kwestia ubioru. Jak ubiorę długą, wysmuklającą sukienkę, to nie wyglądam źle. Jeśli na co dzień nosiłabym się tak:
      http://2.bp.blogspot.com/-lwOPAjSMovE/UwXs31aOnGI/AAAAAAAAAKU/oEwp1ay49AA/s1600/1.png
      ...to wyglądałabym po prostu obleśnie (a przecież na tym zdjęciu ważę jakieś 8kg mniej niż na tym w sukience) :)
      Kurczę, wiem, że człowiekowi z nadwagą jest ciężko, czy to przy wadze 70kg, czy 120kg. Przecież kiedyś przy 80 uważałam się za grubasa. Muszę kiedyś zgłębić ten temat i opisać go na blogu. Dzięki za mądry i wiele wnoszący komentarz!

      Usuń
  2. Niektóre komentarze są niesmaczne, inne wręcz nie powinny się tu znaleźć. Rozumiem, frustrację i oczywiście każdy ma prawo dbania o sprzęt, a więc także odmówić przyjęcia bardzo otyłego klienta. Otyłość jest problemem. Ale najczęściej samo powiedzenie komuś 'przestań jeść' nie wystarczy, bo podstawą otyłości najczęściej są różnego typu zaburzenia i często objadanie się ma podstawy psychologiczne. A niestety u nas (w Polsce) nadal uważa się, że zaburzenia odżywiania to tylko anoreksja i bulimia. Na osoby skrajnie otyłe patrzy się jak na trędowate, a nie jak na osoby chore. Aby mienić podejście ludzi otyłych do ich otyłości, trzeba najpierw zmienić podejście innych do takich osób.
    Odeszłam trochę od tematu, ale zirytowały mnie niektóre komentarze.
    Muszę się jednak zgodzić z tym, że większość osób bardzo otyłych faktycznie twierdzi, że nic nie je, a tyje od powietrza. Prawda jest taka, że poza niewielkim odsetkiem osób, które tyją w wyniku chorób, zdecydowana większość tyje właśnie od tego 'nic' co je. I każdy grubas który kiedykolwiek się odchudzał i miał za zadanie spisywać każdy kęs, łyżeczkę, kroplę i szczyptę jaką bierze do ust, doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Starałam się wybierać co "lepsze" komentarze, skoro piszesz, że są niesmaczne, to znaczy, że mój przesiew był skuteczny:). Masz rację, zaburzeń psychicznych powodujących nieposkromiony apetyt jest wiele. Pytanie tylko ile przypadków otyłości jest związanych faktycznie z prawdziwymi problemami psychologicznymi a ile z lenistwem, niechęcią, nieświadomością i zwykłym uwielbieniem jedzenia? Przeciętnemu grubasowi słowa "przestań jeść" nie wystarczą. Przecież w końcu pójdzie na dietę. Od następnego poniedziałku, od jutra, od nowego roku, po świętach, po urodzinach, po zimie (bo jak jest zimno to chce się jeść), po tłustym czwartku... Po, po, po. I tak mijają miesiące, lata, dekady. Aż w końcu pikawa wysiada, a rodzinka stoi przed dylematem: trumna, czy urna?
      Mamy teraz prawdziwy wysyp zaburzeń. Jak idzie się uczyć w szkole, to widzi się, że większość uczniów ma papiery na dysleksję, dysgrafię, dysortografię, dyskalkulię, etc., etc. Oczywiście zaburzenia te istnieją, ale nie w takich wielkich ilościach. Teraz każdą nieprawidłowość ludzie tłumaczą sobie wszelkiego typu zaburzeniami, chorobami, kwestiami psychicznymi. Czy jest to dobre? Nie sądzę... Potem słucha się wynurzeń przewrażliwionych mamusiek o ich biednych dzieciach dotkniętych dysleksją (zazwyczaj wyimaginowaną, ale potwierdzoną papierkiem z poradni - a co!), tłumaczeń grubasów o zajadaniu stresu itd. A ludzie z faktycznymi problemami są potem traktowani jak idioci. Bo teraz WIĘKSZOŚĆ ma zaburzenia. No, ma. Poprzewracane w dupie.

      Jeju, przepraszam, że jestem aż takim chamem ;) nie myśl, że odnoszę się źle do Twoich słów, zgadzam się absolutnie z tym co powiedziałaś, ale wkurzam się na to co dopisałam oraz na co się napatrzyłam w różnych aspektach życia. Pozdrawiam :)

      Usuń
    2. Nie masz za co przepraszać i masz absolutną rację. Wiele osób otyłych nie robi nic, bo im się nie chce, bo choć źle im z tym jak wyglądają, to jednak lenistwo przeważa i użalają się nad sobą siedząc na kanapie i wcinając chipsy, pączki, czekoladę czy wielką bułę z majonezem i baleronem. Jednak wiele tych osób mają zaburzenia, z których często nie zdają sobie sprawy. Bo jaki normalny człowiek chce się zajeść na śmierć? Nie chodzi mi o pójście na łatwiznę, że każdy grubas ma zaburzenia, ale jednak powinno się to sprawdzać również pod tym kątem. Ja uwielbiam jeść, kocham dobre jedzenie, a że dobre, to niestety niezdrowe. Przyznaję się do tego. I nie potrafię się zmobilizować do odchudzania. Nie wiem czemu, bo akurat nie mam traumatycznych przeżyć z dzieciństwa które by to tłumaczyły. Miewam momenty mobilizacji i momenty załamania, tych drugich jest niestety więcej. Ale chcę się wziąć za siebie i wiem, że z odpowiednim podejściem można dokonać wszystkiego :)

      Usuń
  3. Trudny temat. Umiem się postawić w sytuacji zarówno fryzjera, jak i tej osoby.
    Otyłość jest problemem, ale, jak już pisałaś, nie zawsze wynika ona z niezdrowego trybu życia. Oczywiście, jeśli ktoś objada się bez końca, to na nic innego liczyć raczej nie może (chyba że ma jakąś niesamowitą przemianę materii), natomiast fryzjerskie fotele są drogie, ale należy zachowac umiar. Zawsze można było powiedziec to spokojniej - nie znamy przeciez przyczyny otyłości danej osoby. Mowiąc jej takie rzeczy, można wpędzić ją w kompleksy, a wtedy błędne koło gotowe.
    Choć ja nie mam szacunku do ludzi, którzy wymyślają sobie problemy - jeśli ktoś ma kłopoty z hormonami to okej, rozumiem, lecz jeśli ktoś się na okrągło tłumaczy tarczycą, nie będąc uprzednio nawet u lekarza, to przepraszam bardzo, ale nie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz 100% racji, nie powinno być otwartego chamstwa, ale nadmierna tolerancja i pobłażliwość też nie prowadzi do niczego dobrego. Pozdrawiam!

      Usuń
    2. Nie będę się powtarzać, bo mam te same wnioski, ale powiem tylko, że cieszy mnie poruszanie takich tematów w tak mądry i obszerny sposób :)

      Usuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...